Mijn hoofd werkt anders na de reanimatie

“Hoewel de reanimatie ‘slechts’ 5 minuten duurde, ik wist bij het wakker worden meteen dat er iets veranderd was in mijn hoofd.”

Carina (49): “Met veel pijn en vreselijke benauwdheid werd ik drie jaar geleden met spoed naar het ziekenhuis vervoerd. Ik voelde me ellendig en was bang om dood te gaan. Een reële angst bleek achteraf. Tijdens het onderzoek in het ziekenhuis naar de oorzaak van mijn klachten kreeg ik een hartstilstand. Ik werd gereanimeerd en hoewel dat ‘slechts’ vijf minuten duurde, wist ik bij het wakker worden meteen dat er iets veranderd was in mijn hoofd.

Na een week werd ik uit het ziekenhuis ontslagen. De longembolie, wat de oorzaak van de hartstilstand bleek, was min of meer verholpen. Het was een toevalstreffer geweest. Ik leefde nog! ‘Een paar weken thuis blijven en weer doorgaan, het leven oppakken’, dacht ik. Helaas bleek dat oppakken niet zo makkelijk te gaan. Ik wilde wel, maar het lukte niet”.

Ongelukkig

“De eerste maanden was het leven een struggle. Iedereen ging door met leven, het leek net of ik daar niet meer in paste. Alsof ik er buiten stond. Na vier maanden stortte ik in. Tegen het depressieve aan. Ik had nergens zin in en was ongelukkig. Ik probeerde te re-integreren op mijn werk in de kinderopvang. Ook dat lukte niet. Ik was enorm moe, maar begreep niet waarom. Had het met verwerking te maken?

Mijn omgeving vond dat ik vooral leuke dingen moest gaan doen, dan zou ik mij snel weer beter voelen. Inmiddels heb ik geleerd dat leuke dingen doen energie kan geven. Destijds was ik alleen maar aan het overleven en wist me geen raad met mezelf. Ik voelde mij eenzaam en onbegrepen”.

Diagnose

Carina vervolgt: “Toen ook het UWV vond dat ik wel weer beter was, stortte ik voor de tweede keer in. Hoe moest ik dat doen. Ik vergat van alles en wist niet hoe ik mezelf overeind moest houden. Zelfs niet na gesprekken met de psycholoog en EMDR therapie. In een gesprek bij de keuringsarts moest ik dat maar bewijzen. Daar kwam de aap al snel uit de mouw. Ik wist bijvoorbeeld niet meer welk programma ik de avond er voor had gekeken en wat ik had gegeten. Of ik terplekke een documentje via de mail wilde doorsturen, ik kreeg het niet voor elkaar. Gelukkig was er begrip”, vertelt Carina.

“Er volgde NPO-test bij de neuroloog en daar kwam wel degelijk uit dat ik niet-aangeboren hersenletsel (NAH) had. ‘Zie je nou wel, ik had het dus wel goed aangevoeld, er was wel degelijk iets veranderd in mijn hoofd’, was mijn eerste reactie. Een verhuizing van Flevoland naar Noord-Holland begin dit jaar, bracht mij bij Heliomare, waar ik het behandeltraject van Hersenz ben gaan volgen. Eindelijk mocht mijn pijn, mijn angst er zijn.”

Kijkje in mijn hoofd

“Ik zou zo graag willen dat je een kijkje kon nemen in mijn hoofd. Het is niet voor te stellen hoe anders mijn hoofd sinds de reanimatie werkt. Ik vertel mensen vaak dat er een schakel in mijn hoofd stuk is - al denk ik wel meerdere -  en dat mijn hersenen meer tijd nodig hebben om prikkels te verwerken. Ik vergeet echt van alles. Ik smeer soms zeep op m’n tandenborstel in plaats van tandpasta. Ik raak in paniek omdat ik niet meer weet hoe ik van mijn fiets moet stappen.
Ik hoor je wel, maar begrijp niet meer wat je zegt. Ik herhaal vaak dezelfde vraag omdat ik het antwoord al niet meer weet. Na ruim een half uur is mijn sociale batterij leeg. Mijn zicht wordt slecht en ik raak uitgeput. Elke dag tegen mijn beperking aan lopen is frustrerend.”

Nieuwe ik

“Tijdens het behandelprogramma Hersenz leer ik hier mee om te gaan. Ik vind herkenning en erkenning bij mijn groepsgenoten. Eindelijk kan ik de grapjes waarderen die we onderling maken. Ik leer hoe ik grip krijg op mijn energie en hoe ik mijn dag anders kan indelen om meer energie over te houden aan het einde van de dag. Rusten en schakeltijd horen daar ook bij.

Toen de verpleegkundige, nu bijna vier jaar geleden, tegen mij zei dat ik niet moest verwachten dat ik de oude zou worden, heb ik die woorden weggestopt. Natuurlijk werd ik weer de oude. Hard werken, dan zou het mij wel lukken. Ik besef nu dat ze gelijk had, dat heb ik lang niet onder ogen willen zien.

Deze ervaring heeft mijn leven positief veranderd, ondanks de beperking waar ik dagelijks mee worstel. Ik zie het als een wake-up call. Een tweede kans op leven. Die pak ik met beide handen aan. Carina 3.0 is in aantocht.”

Meer weten over het behandelprogramma Hersenz?

Neem gerust contact op met een van onze zorgbemiddelaars of kijk op de website www.hersenz.nl voor meer informatie en locaties bij u in de buurt.