Het grote gebouw wat je hier voor je ziet is aan de buitenkant nog in originele staat. Binnen is alles anders. Dit was een vleugel voor de patiënten. Nu is er geen patiëntenkamer mee te vinden.
In de begintijd van Heliomare hadden alle afdelingen grote balkons. Zomer en winter lagen de tbc-patiënten op de balkons. Buitenlucht was de beste therapie. Patiënten kregen toen spaarzaam bezoek. Destijds vond men één keer per week genoeg.
Ziekenfondspatiënten lagen in het prille begin in zalen met 16 tot 20 bedden. In het gebouw voor je waren later 4 en 6 persoonskamers. Particulier verzekerden daarentegen hadden recht op een 1 persoonskamer. Mannen en vrouwen in één kamer, zoals nu, was er vroeger niet bij. De tienerafdeling was zelfs opgesplitst in een aparte vleugel voor jongens en één voor meisjes.
Want, stel je voor...
Wat je voor je ziet was een patiëntenvleugel tot de grote verbouwing in 2001 begon. Er werd een heel nieuw beddenhuis gebouwd wat achter deze vleugel ligt. Vervolgens zijn alle oude patiëntenvleugels afgebroken. Patiënten of revalidanten (een eeuwige strijd over de naam) liggen nu op moderne 1 of 2 persoonskamers afhankelijk van hun zorgbehoefte. De afdelingen zijn ingericht naar diagnose zodat nog betere professionele zorg geboden kan worden.
In dit gebouw is nu de afdeling Arbeidsre-integratie gevestigd in het souterrain, de polikliniek op de begane grond, maatschappelijk werk en psychologen op de eerste verdieping en op de tweede verdieping de stafafdelingen en de Raad van Bestuur.
