“Twee jaar geleden liep ik na een surf-ongeluk een dwarslaesie op. Tijdens mijn revalidatie hoorde ik voor het eerst over de HandbikeBattle. Nog niet wetende hoe mijn toekomst eruit zou zien, gaf ik gelijk aan dat ik mee wilde doen. Voor mijn ongeluk hield ik al van avontuur en uitdaging en daar is na mijn ongeluk niets aan veranderd. In verband met de hoogte van mijn laesie en mijn beperkte arm- en handfunctie kwam ik in aanmerking om met elektrische ondersteuning mee te doen. Ik ben zo blij dat ik mee ben gegaan. De ervaring om weer op reis te gaan, lekker te sporten en met 100 mensen het zelfde doel te hebben (ieder op z’n eigen manier) is een unieke en ongekende ervaring. Het geeft je een enorme boost in je nieuwe leven. Dit jaar ga ik weer mee. Ik heb mezelf voorgenomen om deze keer puur op eigen kracht de top te bereiken. Daar moet wel serieus voor getraind worden. Meerdere keren per week een flink stuk fietsen. Dit is een hele leuke manier om fit te blijven. Het zorgt ervoor dat ik goed in m’n vel zit. Als ik straks met iedereen boven op die berg sta kunnen we megatrots zijn op elkaar.”
“Mijn naam is Marcel en ik woon in Purmerend waar ik ruim 35 jaar een bloemenzaak heb gehad. Sinds 2003 heb ik een incomplete dwarslaesie th7. In februari 2022 heb ik een ongeluk gehad waarbij ik mijn onderbeen heb gebroken. Na een operatie zou dit weer helemaal goed komen, maar helaas pakte dit anders uit. Na drie maanden revalidatie ben ik niet meer op mijn oude niveau gekomen. Tijdens de revalidatie is mij duidelijk gemaakt dat ik de afgelopen 20 jaar dingen heb gedaan die eigenlijk niet kunnen. Ik heb mezelf te zwaar en verkeerd belast. Door het ongeluk in 2022 was ik genoodzaakt om mijn zaak te beëindigen. Er ontstond toen meer tijd om aan mezelf te gaan werken. De HandbikeBattle past hier perfect bij. Ik wil mijn conditie wat meer op peil krijgen, een paar kilootjes afvallen en een beetje meer spiermassa opbouwen. Dit laatste omdat ik meer transfers op armkracht moet doen. Eigenlijk alle facetten die nodig zijn om de HandbikeBattle tot een goed resultaat te gaan brengen.”
“In 2022 verbleef ik in Heliomare vanwege een lage dwarslaesie. Tijdens mijn revalidatie kwam ik in aanraking met handbiken. Toen ik vervolgens werd uitgenodigd om mee te doen aan de HandbikeBattle hoefde ik niet lang na te denken.
De reden dat ik meedoe is dat ik een uitdaging en doel zocht en dat het trainen voor de HandbikeBattle me helpt in het vergroten van mijn zelfvertrouwen en mijn conditie. Tijdens het trainen heb ik ook nog eens ontzettend leuke mensen mogen ontmoeten waarmee ik ervaringen kan uitwisselen!”
“Sinds 1978 heb ik na het verwijderen van een ependymoom in het ruggenmerg, een hoge dwarslaesie. Na een revalidatie van een jaar in Heliomare kon ik weer lopen, maar in de jaren daarna ging dat steeds minder goed. Sinds 2000 maak ik permanent gebruik van een rolstoel. In 2019 was ik, na een operatie, weer een periode intern in Heliomare en werd ik uitgenodigd voor de informatieavond over de HandbikeBattle 2020. Helaas moest ik toen afhaken. In 2022 werd ik opnieuw uitgenodigd en daar ging ik vol enthousiasme op in. Ik vind het een hele uitdaging en een mooie kans om te laten zien dat een beperking geen belemmering hoeft te zijn. Het trainen is pittig, maar het geeft voldoening én ik merk het positieve effect ervan in het dagelijks leven. Ik fitness drie keer in de week en een à twee keer per week doe ik een buitentraining. Ik vind het heel erg fijn dit in teamverband te kunnen doen en met ondersteuning en begeleiding van medewerkers van Heliomare. Ik kijk erg uit naar 22 juni!”
"Ik heb een aangeboren handicap genaamd Spina Bifida oftewel een ‘open rug’. Hierdoor heb ik nooit kunnen lopen. Dit is voor mij nooit een belemmering geweest om datgene te bereiken wat ik wil bereiken. Ik doe al sinds mijn jeugd aan sport op diverse niveaus en heb ook met verschillende sporten mooie (inter)nationale sportevenementen meegemaakt. Met als een van de hoogtepunten een deelname aan de Paralympics in 1994 in Noorwegen. Tijdens een revalidatieperiode in Heliomare na een operatie, ben ik gevraagd of ik interesse had in deelname aan de HandbikeBattle. Na goed overleg met mezelf en met mijn thuisfront heb ik besloten om deze uitdaging aan te gaan. Ik heb mijzelf op sportief gebied al op diverse manieren uitgedaagd maar zoiets als de HandbikeBattle heb ik nog nooit gedaan. Dit was voor mij een goede motivatie om deze uitdaging aan te gaan en te kijken of ik ook dit tot een goed einde kan brengen."
“In 2018 ben ik geopereerd aan mijn linkerheup waar bij toeval een kwaadaardige tumor in mijn heupkom werd ontdekt. Nu is het niet meer mogelijk om op een normale fiets te fietsen. Na mijn operatie heb ik drie maanden intern gerevalideerd in Heliomare in Wijk aan Zee. Hier heb ik weer opnieuw leren bewegen. In 2019 ging ik naar een bijeenkomst over de HandbikeBattle. Ik keek naderhand wat YouTube-filmpjes en dacht: als ik dit kan, dan kan ik alles aan. Door de coronacrisis is de battle twee keer uitgesteld en uiteindelijk heb ik vorig jaar voor het eerst mee gedaan. Het was een loodzware route. Ik heb heel wat traantjes op de berg achtergelaten; mijn hele operatie en revalidatietraject kwamen voorbij.
In eerste instantie zei ik dat ik maar één keer mee zou doen aan de HandbikeBattle, maar ik kreeg de Rookie of the Year-prijs van de organisatie in 2022 en kreeg te horen dat er dan verwacht wordt dat je nog een keer meedoet om de prijs de volgende battle door te geven. Ik moest even slikken maar heb de knop omgezet en ben doorgegaan met trainen.
De HandbikeBattle heeft mij echt geholpen. Ik ben zelfverzekerder geworden in het dagelijkse leven en ben doorgegaan met sporten. Voor mijn operatie heb ik zeker tien jaar niet meer gesport. Ondanks ik het nog steeds vervelend vind dat ik niet meer goed kan lopen brengt het ook weer goede dingen mee: ik eet bewuster, beweeg meer en ontmoet geweldig lieve mensen. Ik ben dankbaar dat de buddy’s van de HelioHeroes ons door dik en dun steunen en motiveren. Zonder deze geweldige mensen is het niet mogelijk om aan de battle mee te doen.”
